iç ses ve dıs ses

Kazanan yoktur, kaybeden yoktur. Savaş vardır, fakat ne kişiseldir ne de kişilerle ilgilidir. Zaferler seyircisiz, yenilgiler utançsız gerçekleşir.

Tüm hataların ve beceriksizliklerin kabul gördüğü bu alanda sahneler tekrar tekrar alınır. Kazanmak ya da kaybetmek yoktur; tek olan, yeniden ayağa kalkmaktır.Samimiyet samimi, sözler doğru, hesaplar beklentisiz ve güven önceliklidir. İnançlar bileylenir, utançlar törpülenir. Korkular tek tek avlanır. Egonun kirli çamaşırları yıkanır ve eskiyenleri top yapılıp uçurumdan yuvarlanır.

Kafa ile göz birbirine girer hesaplaşmalarında. Kimi zaman yumruğu atan, kimi zaman pansuman yapan olur dış ses. Tek verilemeyen kavgaların antrenman arkadaşıdır o. Yumruk yer, yumruk atar. Ringten indiğinde omzuna dokunup, “Harikaydın, iyi çalıştın,” der, sırtını sıvazlar.

Bu, çalışma tarzımın kısa bir özeti gibidir.